Gildia
Strona główna > Gildia

Gildia miłośników walki. Tych, którzy nie boją się wyzwań ani niebezpieczeństw.


Otchłań, o której mowa, to Ginnungagap (można sobie język połamać) i składała się z lodu. Na północ od niej leżał Niflheim, gdzie panowały ciemności, zamiecie, burze lodowe. Na południu był Muspellheim pełen ognia i żaru. Ciepły wiatr z południa topił lodowiec. Z topionego lodowca powstawała jakaś postać. W ten sposób powstał olbrzym - Ymir ojciec lodowych gigantów - Thurusów. Z lodowca powstała też krowa Aundumla. Ymir ssał mleko krowy. Krowa by się posilić lizała lud z którego wylizała kolejną postać boga - Buri. Buri miał syna imieniem Bur a on syna Odina, Wilego i We. Ci ostatni w przypływie gniewu zabili Ymira i rzucili w otchłań. W ten sposób powstała ziemia. Z kości uczynili góry z krwi - morze z czaszki - niebo z mózgu - chmury. Słońce, księżyc i gwiazdy stworzyli z iskier z Muspellheimu. Stworzyli dzień i noc by można było odmierzać czas. Z kostek stworzono parę karłów. Karły zamieszkały w ziemi. Były mądre i inteligentne. Osiągnęli mistrzostwo w obróbce minerałów i kosztownych kamieni.
Gigantom wyznaczyli bogowie siedzibę na wybrzeżu morza, otaczającego ziemię. Pośrodku bogowie wyznaczyli miejsce zwane Midgradem. Tam umieścili ludzi zrodzonych z drzew Aska i Emblę. Następnie zbudowali dla siebie siedzibę. Otoczyli je murem i nazwali Asgard (kraj Asów) Połączony był z ziemią mostem zwanym Bilrost (tęczowy most który można było spotkać w Thorgalu). Pośrodku ich kraju rósł Olbrzymi jesion - Yggdrasil, którego korzenie sięgały pod całym światem a konary rozciągały nad całym światem. Pod jednym z korzeni który sięgał do jaskiń karłów tryskało źródło mędrca Giganta Mimira którego woda dawało mądrość. Koło korzeni w Asgardzie biło inne źródło - przeznaczenia - Krynica Urd. Mieszkały tu trzy boginie: Urd, Werdandi i Skud. Pod jesionem zbierali się bogowie na narady.
Bogowie zamieszkujący Asgard nazywali siebie Asami. Najważniejszym bogiem był Odin - bóg mądrości, poezji, czarów. Znawca run. Był nienasycony w swym dążeniu do wiedzy, by ją zdobyć wiele się poświęcał: by wypić łyk z krynicy Mimira - oddał mu jedno oko, by osiągnąć pełnię mądrości wisiał dziewięć dni raniony oszczepem na Yggdrasilu, by zdobyć Miód Skaldów - ukradł go. Posiadał potężną broń wykutą przez Dwalina - oszczep Gungnir. Zwany był też jako Woden. Żoną Odina była Frigg, równie mądra co małżonek - wiedziała przyszłość i przeszłość. Thor bóg piorunów, był synem Odina. Gdy jechał po chmurach swoim wozem na ziemi grzmiało, gdy rzucał swym toporem - Mjolnirem, na ziemi pojawiały się pioruny. Walczył on bez przerwy z gigantami. Baldr - bóg piękna i łagodności - zabity przez swego brata w skutek intrygi Lokiego. Tyr - bóg wojny. Stracił dłoń podczas pętania wilka Fenrisa. Fenris tylko wtedy dał sobie założyć na szyję linę gdy jeden z bogów włoży mu do pyska rękę. Gdy lina nie dała się przerwać odgryzł rękę Tyrowi.

Na podstawie "Eddy Poetyckiej" i wszelkich innych danych wklepał: S_B_E